فکر میکنی بدبختی ؟؟

شاید بعضی وقتا یادمون بره چه نعمتهایی داریم وقدرشو نمیدونیم....
دیدن این عکسها شاید دردناک باشه اما باعث میشه بعدش با صدای بلند وازته قلبت بگی خدایااااا شکرت
وبفهمی که چقدر خوشبختی....

آیا تو پا داری؟میتونی بدوئی...بپری بالاو پائین.هرجا که ارده کردی بری .فوتبال بازی کنی ...رو برگای پائیزی قدم بزنی و از صدای قرچ قرچ
کردن برگها لذت ببری...



آیا چشمای تو دنیا وقشنگیاشو ..طلوع خورشید وستاره هارو ..رقص پروانه رو گلهای رنگارنگ و چهره عزیزانتو هرروزمیبینه؟



آیا تودست داری؟دستی برای گرفتن...برای انجام دادن کارهای روزانت..برای نوشتن ..



آیا صداهارو میشنوی ؟لذت شنیدن صدای بارون..آواز قناری...لذت شنیدن جمله های عاشقانه از کسانی که دوست دارن...لذت حرف زدن ...






آیا خبر داری که بعضی از انسانها هستند که زیر خط فقر زندگی میکنن و وقتی که تو شکایت از کم وزیاد زندگی میکنی..اونها حتی نانی برای خوردن ندارند و از خاک تغذیه میکنند




آیا تو بیمار هستی؟میفهمی محروم بودن از نعمت سلامتی چه رنج بزرگیه...ویک بیمار تنها آرزوش همینه
که فقط درد نکشه وبتونه راحت زندگی کنه؟



آیا اندامت تعادل دارن؟میتونی به راحتی هر کاری دلت خواست انجام بدی...



آیا میتونی یک لحظه خودتو جای این دوقلوهای به هم چسبیده تصور کنی وببینی چقدر دردناکه اینگونه زندگی کردن



اگه قسمتی ازهورمونهای بدن قدری ناهماهنگ باشن میدونی چه اتفاقی میفته...


شاید پیش خودت تصور کنی خیلی زیبا نیستی ....اما یادت رفته باشه که چهره با مزه یا بانمک یا منحصر به فرد خودتو داری وهستند کسایی که به خاطر زشت بودن چهرشون شهرت جهانی پیدا میکنن .اصلا هم ناراحت نیستن

خوشبختی یعنی شادیهای کوچک ... در عین بی چیزی... !!

فریبا معصومی 27 ساله ساکن روستای صالح سرا شولم از توابع شهرستان فومن حدود 11 سال است که با کمترین امکانات و در اوج معلولیت به خلق اثاری با ارزشهای هنری میپردازد.از توانایی های برجسته او میتوان به پولک دوزی کاموا بافی عروسک سازی نقاشی گل سازی و .......اشاره کرد. حمایت به موقع و کافی از این قشر از جامعه که معلولیت را محدودیت نمیدانند میتواند به شکوفا شدن استعدادهای پنهان و بسیار انها کمک شایانی کند.  

 

حالا فهمیدی چقدر خوشبختی ؟؟

بگو خدایاااااااااشکرررررررررررررت

چشمها را باید شست...

جور دیگرباید دید...